|
Sazvežđe Devica (Virgo)
Nebo je za ljude oduvek bila otvorena knjiga, u koju su upisivali šta
su želeli i iz nje čitali šta su želeli da vide. Ta priča se proteže od
arhajskog doba pa sve do danas. Stari narodi crtaju zemaljske likove po
nebeskom svodu, koristeći zvezdane konstelacije kao vodiče, vizuelizacija
sazvežđa omogućava njihovo definisanje i prepoznavanje.
Stari vavilonci (oko 5600 g.p.n.e) su zabeležili neka sazvežđa, ali su
takođe i koristili već poznata, i možda su baš oni izmislili ono što danas
zovemo Zodijak (Strelac, Ribe, Blizanci i Devica). Mnoga sazvežđa koja
su poznata danas se povezuju sa Grčkim mitovima iako Grci nisu bili njihovi
tvorci, oni su samo dodali svoje priče već poznatim sazvežđima.
Poreklo sazvežđa Devica je izgubljeno u istoriji. Konačnu podelu sazvežđa
je dao 1930. godine, belgiski astronom Eugen Delport u svom astronomskom
atlasu: Zvanični atlas sazvežđa (L'Atlas official des constellations).
U njemu je razgraničio sazvežđa duž lukova nebeskih meridijana i paralela,
vodeći računa da se ne odstupa od postojećih likova sazvežđa. Ovim razgraničenjem
zadržano je 88 sazvežđa: 29 severno od nebeskog ekvatora, 46 južno od
njega, a 13 i sa severne i sa južne strane.
2. Devica u mitologiji
U antičkim vremenima, devica je povezivana sa boginjom Isis, Egipatskom
zaštitnicom živih i mrtvih, božanskom ženom i Majkom. Bar jedan hram u
Akhnetonovom kraljevskom gradu (današnji Tell el Amarna), orijentisan
prema mestu zalaska zvezde Spica (α-Vir), što bi ukazivalo na počast "božanskoj
ženi". Takođe je bila i "Ishtar" kod Vavilonaca, ili "Ianna"
što znači kraljica neba, opisana kao ambiciozna, agresivna i zapovedajuća
božica ljubavi. U Indiji je nazvana "Kanya", Krisnova majka.
U grčkoj i rimskoj istoriji, devica se povezuje sa Astrejom (grč. Astraia,
lat. Astraea), boginjom pravde, ćerkom Temide i Zevsa. U zlatnom dobu
je Astreja živela među ljudima i delila pravdu. Ljudi su postajali bogatiji
i pohlepniji pa je tako počelo da nastupa srebrno doba pravde. Astreja
je sve manje mogla da deli pravdu pa se povlačila u planine. Posle toga
je nastupilo gvozdeno doba pravde. Ljudi su se toliko iskvarili da je
Astreja napustila zemlju, preselila se na nebo i zauzela mesto Device.
Po drugoj legendi ona je Persefona, ćerka boginje žetve, Ceres. U mnogim
delovim sveta ona predstavlja "Devicu sa klasjem žita", ili
"Ćerka žetve". Njen festival je bio u drugoj nedelji Aprila,
u isto vreme kada se sazvežđe pojavljuje na prolećnom nebu. Rimljani su
je videli kao boginju "Pax" sa maslinovom grančicom, srednjovekovni
hrišćani kao Madonu. Kod nekih pisaca u klasičnim vremenima, blizina Device
i Lava je sugerirala identifikaciju sa boginjom-majkom "Cybele",
u njenoj kočiji koju vuče lav.
3. Položaj Device na nebu
Sazvežđe Devica je smešteno ispod sazvežđa Volar i Berenikina kosa, na
obe strane od nebeskog ekvatora. Precizniji položaj nalazi se preko aVir
(Spica), u produžetku luka rude Velikih Kola, preko zvezde aBoo (Arctur),
prikazano na slici 2.
Slika 2. Određivanje položaja sazvežđa Device
Slika
3. Vizuelizacija sazvežđa
Devica se graniči sa sledećim sazvežđima: Volarom, Berenikinom kosom,
Lavom, Gavranom, Peharom, Kentaurom, Hidrom, Vagom, Telom zmije. Sadrži
oko 100 zvezda vidljivih golim okom. Zvezda Spika sa zvezdama Denebolom
i Arkturusom gradi prolećni trougao. Sazvežđe još sadrži 9 zvezda oko
kojih su otkrivene ekstrasolarne planete, 11 Mesijerovih objekata...
H.A.Rey je dao sledeću vizuelizaciju sazvežđa (Slika 3): γ Vir, η Vir,
β Vir, ν Vir i o Vir predstavljaju glavu Device, γ Vir, δ Vir, ζ Vir,
α Vir i θ Vir formiraju bluzu, α Vir, ζ Vir, τ Vir, ι Vir, and κ Vir predstavljaju
suknju, dok zvezda ε Vir predstavlja ruku Device.
4. Zvezde u sazvežđu
α Vir (Spika), nalazi se u klasu pšenice koji
drži Devica. Naziv u prevodu znači "Klas" zbog toga što u vreme
žetve kulminira u prvim večernjim časovima, a pošto se nalazi odmah ispod
ekliptike, dolazi u blisku konjunkciju sa Suncem, Mesecom i planetama.
Zvezda Spika je plavi džin čiji je prečnik veći od Sunčevog oko 300 puta.
Dvojna je i eklipsno promenljiva zvezda sa periodom promene sjaja od četiri
dana, ali sa malom amplitudom (0m,1), pratilac joj je prividnog sjaja
10m. Prividna magnituda joj je 0.91, apsolutna -3.55, spektralne klase
B2, udaljena (260±20)gs, rektascenzija: 13h 25m 11.6s, deklinacija: -11°
09' 41".
β Vir (Alaraf, Zavijah) ime dobila od arapske
reči Azavija, što u prevodu znači - ugao. Žuta zvezda, sjajnija i masivnija
u poređenju sa Suncem, spektralnog tipa F9V, prividne magnitude 3.61,
apsolutne magnitude 3.40, udaljena oko 35gs. Ova zvezda je 21. septembra
1922. godine poslužila kao dokaz za pretpostavku Opšte teorije relativnosti,
da se svetlosni zrak, koji prolazi pored masivnog objekta, savija prema
masivnom objektu.
γ Vir (Postvarta, Porima ili Kafir)
je dvojna i promenljiva zvezda. Spektralnog tipa F0V. Sa svojim pratiocem
oko centra mase obiđu za 169 godina. Sistem je udaljen 32gs od Sunca.
Putanja dvojnog sistema je prikazana na Slici 4. gde može da se uoči da
je trenutno uglovno rastojanje oko tri sekunde.
Slika 4. Dvojni sistem γ Vir
δ Vir (Auva), crveni džin, spektralne klase
M3 III.
ε Vir (Vindemiatriks), žuta zvezda, spektralne
klase G8 III. Iz mitološke priče - zvezda je Vinogradar, koji je postavljen
na nebo tako da pokazuje vreme čuvanja i berbe grožđa.
ζ Vir (Heze), je zvezda beli patuljak, spektralne
klase A3V, ima brzu rotaciju oko 0.5 dana.
η Vir (Zanijah), udaljena oko 200gs od Sunca,
okultacijom s Mesecom je utvrđeno da se radi o trostrukom sistemu, dve
komponente su na rastojanju od 0.5AU, dok je treća malo dalje.
70 Virginis, žuti patuljak, udaljen oko 60gs. Sadrži ekstrasolarnu planetu
7.5 puta masivniju od Jupitera, sa periodom obilaska 117 dana. Na oko
3.4AU od zvezde se nalazi disk prašine. Na slici 5. prikazana je zavisnost
brzine od faze odakle je dobijen podatak za period.
Slika 5. Brzine za 70 Vir u fazi sa orbitalnim fitom od 116.67 dana
5. Mesijeovi objekti
Najviše skoncentrisani u četvorouglu koji grade P Leo, P, у, i 8 Vir.
Smatra se da se tu nalazi i centar jata galaksija Lokalna grupa. Od 1758
do 1782 Charles Messier, francuski astronom sastavio je listu od oko 100
objekata koje je u to vreme bilo teško razlikovati od kometa. U sazvežđu
Devica se nalazi 11 M (Mesijeovih) objakata.
M 49 - eliptična galaksija udaljena od nas oko 60 miliona
svetlosnih godina. Nalazi se 5 stepeni od centra Virgo jata i jedna je
od najsjajnijih članova, skoro okrugla prečnika 2', apsolutne magnitude
-22.5 i masom od 5 masa Mlečnog puta.
M 58 - kompaktna spiralna galaksija, prečnika 50.000gs
dok joj je masa približna masi Mlečnog puta. Posmatrane su dve supernove
u M 58: supernova tipa II 1988A, 40" južno od jezgra magnitude 13.5,
i supernova tipa I 1989M, magnitude 12.2.
M59 - eliptična galaksija, eliptičnosti od E3-E5. Zabeležena
je supernova u ovoj galaksiji 1939 godine.
M60 - džinovska eliptična galaksija, apsolutna magnituda
joj je -21 dok joj je masa oko 5 masa Mlečnog puta.
M61 - okrenuta prema nama spiralna galaksija, jedna od
najvećih galaksija u Virgo jatu, sa prečnikom 60.000gs i apsolutnom magnitudom
-21. Pet supernova je posmatrano u ovoj galaksiji.
M84 - eliptična galaksija tipa E1
M86 - eliptična galaksija E3, ima najveći plavi pomak
od svih Mesijeovih objekata i približava nam se brzinom oko 420km/s.
M87 - divovska eliptična galaksija, apsolutne magnituda
-21. Preko 500 jata na spoljnjim delovima galaksije može biti uočeno.
Jak izvor radio emisija pod nazivom "Virgo A", na fotografijama
se može videti mlaz materijala koji se izdiže iz nukleusa galaksije, koji
je dugačak preko 4.000gs.
M89 - velika eliptična galaksija tipa E0.
M90 - spiralna galaksija tipa Sb, prečnika oko 80.000gs.
M104 - spiralna galaksija tipa Sa, poznata pod imemon
Sombrero galaksija. Nalazi se na ivici između sazvežđa Devica i Gavrana.
Ovo je jedna od najsjajnijih i najmasivnijih galaksija sa apsolutnom magnitudom
-22, prečnika 80.000gs. Kod ove galaksije je otkriven "crveni pomak"
od preko 1.200 km/s (uzrokovan Hablovim efektom)
6. Kvazar
Kvazar 3C 273 je najsjajniji kvazar (quasi-stellar radio source). Nalazi
se 3,5 stepena severoistočno od zvezde Eta Virginis, i vidi se kao bleda,
plavičasta zvezda čija je magnituda 12,8.
Literatura:
[1] Krste Naumovski, Sazvežđa severnog neba, Zmaj,
[2] www.astronomija.co.rs
[3] www.maa.clell.de
[4] www.en.wikipedia.org
[5] Light variations in Spica, R.R.Shobbrook et al. NASA Astrophysics
Data System
[6] www.csep10.phys.utk.edu
[7] A planetary companion to 70 virginis, G.W.Marcy and R.P.Butler,
The Astophysical Journal, 1996.
PROČITAJ
/ PREUZMI I DRUGE SEMINARSKE RADOVE IZ OBLASTI:
|
|
preuzmi
seminarski rad u wordu » » »
Besplatni
Seminarski Radovi
|
|