Pravo EU | seminarski diplomski

Ovo je pregled DELA TEKSTA rada na temu "Pravo EU". Rad ima 11 strana. Ovde je prikazano oko 500 reči izdvojenih iz rada.
Napomena: Rad koji dobjate na e-mail ne izgleda ovako, ovo je samo DEO TEKSTA izvučen iz rada, da bi se video stil pisanja. Radovi koje dobijate na e-mail su uređeni (formatirani) po svim standardima. U tekstu ispod su namerno izostavljeni pojedini segmenti.
Uputstvo o načinu preuzimanja rada možete pročitati OVDE.

UVOD
Unija se smatra “novom etapom u procesu stvaranja sve čvršćeg jedinstva između naroda Evrope, u kojoj se odluke donose što je moguće otvorenije i na nivou što je moguće bliže građanima“.
Kako bi se na pravi način shvatilo prebacivanje nadležnosti, o kojima će biti riječi u nastavku, sa država članica na Zajednicu, potrebno je dobro poznavati pojam i odredbe komunitarnog prava ili tzv. "evropskog prava”.
Komunitarno pravo reguliše uzajamna prava i obaveze između Zajednice i njenih subjekata, međusobne odnose država članica, odnose između država članica i privatnih lica, kao i međusobne odnose privatnih lica. Komunitarno pravo ne nastaje donošenjem međunarodnih konvencija čija su rješenja zasnovana na kompromisima i komparativnim rješenjima, i čija ratifikacija zavisi od volje svake države, već metodom transnacionalnog (naddržavnog) zakonodavstva. U tom procesu se države članice neopozivo odriču dijela svojih legislativnih nadležnosti koje dodjeljuju Zajednici. Zajednica može ovlaštenje dobiti ili od “evropskog naroda” ili od država članica.
Evropska unija ne raspolaže ovlaštenjima da sama širi svoje nadležnosti, već to može učiniti samo izmjenama Ugovora o osnivanju koje podliježu odobrenju nacionalnih parlamenata.
NADLEŽNOSTI EVROPSKE UNIJE
Iskustvo je pokazalo da način podjele vlasti između država članica i Evropske unije predstavlja centralno pitanje od čijeg rješenja zavisi opšti položaj država članica u Uniji, kao i sam karakter Unije.
Prema ciljevima koji su postavljeni pred Evropsku zajednicu, nadležnosti kojima raspolaže Zajednica se mogu svrstati u nekoliko grupa:
Prvu grupu čine nadležnosti povezane sa uspostavljanjem i funkcionisanjem zajedničkog tržišta, uspostavljanjem carinske unije i unutrašnjeg tržišta.
Drugu grupu čine nadležnosti Zajednice iz oblasti sfere socijalnog osiguranja. Riječ je o nadležnostima Zajednice da koordinira politike država članica u oblasti zapošljavanja, brige o povećanju nivoa životnog blagostanja, poboljšanja uslova života i rada, očuvanja životne sredine, nacionalnog obrazovanja kao i u pogledu ostvarivanja ostalih mjera koje su neophodne za razvoj nacionalne kulture država članica.
Treća grupa ovlaštenja je povezana sa uspostavljanjem ekonomske i monetarne unije. U pitanju su nadležnosti oko uvođenja jedinstvene valute, uspostavljanja i načina rada jedinstvene monetarne vlasti (Evropske centralne banke) i jedinstvene monetarne politike.
U četvrtu grupu spadaju nadležnosti koje su povezane sa mjerama koje su potrebne radi ostvarivanja potrebnog nivoa harmonizacije nacionalnih prava država članica.
Podjela nadležnosti prema pravnoj prirodi
Prema pravnoj prirodi, nadležnosti koje su države članice prenjele na Zajednicu mogu se podijeliti na isključive ili ekskluzivne i na zadržane ili rezidualne.
Isključive nadležnosti
Ovu vrstu nadležnosti karakteriše pravo Zajednice da ih samo ona može koristiti za donošenje zakonodavnih akata. To ne podrazumjeva i neograničenost po obimu korištenja ovlaštenja, već lišavanje prava država članica da zakonodavno intervenišu u odnosnoj oblasti, čak i kada Zajednica ne vrši svoje pravo.
Ipak, države članice mogu u oblasti isključivih nadležnosti zakonodavno da intervenišu samo u slučaju tzv. klauzula o opstanku koje obuhvataju zaštitu bitnih interesa svoje bezbjednosti ili ozbiljnih unutrašnjih teškoća koje ugrožavaju javni poredak, u slučaju rata ili ozbiljne međunarodne zategnutosti koja predstavljaju ratnu opasnost. Otuda se u svakom komunitarnom propisu navode razlozi i ciljevi njihovog donošenja.
...

CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU: WWW.MATURSKIRADOVI.NET